| |
Μία ζωή μου φόραγαν
ακάνθινο στεφάνι
μία ζωή κουβάλαγα
στους ώμους σαν χαρμάνι
τ’ ασήκωτα φορτία
και τη ζωή μου κάνανε
να μοιάζει τρικυμία.
Μία ζωή μου κόλλαγαν
στα μάγουλα σκαμπίλια
και μου εφαρμόζαν φάλαγγα
μες σε μπουντρούμια ανήλια
να πάω για το χάρο,
τα ντέρτια με πεθάνανε
κοντεύω να σαλτάρω.
Ούτε λεπτό δεν γέλασα
τα νιάτα μου θυσίασα
σ’ όμορφα ονειρεύτηκα
πως ζούσα απομεσήμερα
μ’ άσπρισα και γέρασα
να κυνηγώ μια χίμαιρα.
Μία ζωή με φτύνανε
και ζούσα στην ξεφτίλα
μία ζωή με διώχνανε
σαν γκαστρωμένη σκύλα
και μ’ έσερναν στο χώμα,
σαν ζωγραφιά κατάντησα
που ξέφτισε το χρώμα.
Μία ζωή μου κλείνανε
στη νύχτα την ελπίδα,
χωρίς σπλαχνιά μου σπρώχνανε
στα σπλάχνα μου λεπίδα
και μ’ έκαναν κομμάτια,
στο βούρκο παραστράτησα
απ’ του κόσμου τα γινάτια.
Ούτε λεπτό δεν γέλασα
τα νιάτα μου θυσίασα
σ’ όμορφα ονειρεύτηκα
πως ζούσα απομεσήμερα
μ’ άσπρισα και γέρασα
να κυνηγώ μια χίμαιρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
