| |
Τα λόγια μου τα έσβησα και πάλι,
ένα κεφάλι, ξεχειλίζει στα γιατί,
δεν μου αρέσει η εποχή που με ‘χουν φέρει,
γιατί δεν έχει τη δική μου λογική.
Θα ‘θελα να ‘τανε απλός όλος ο κόσμος,
να μην κοιτάει τη δική του τη βολή,
θα ‘θελα να ‘ταν η ζωή μια ευκαιρία,
κι όχι οι γύρω, να ‘χουν ήθος βιαστή.
Θα ‘θελα να ΄ξερε καθένας τι γυρεύει,
να μη φοβάται ότι νιώθει να μας πει,
Θα ‘θελα να ‘χα την ουσία καταλάβει,
κι όλοι να βλέπουν την κοινή τους οπτική.
Θα ‘θελα ο έρωτας να μην ήτανε μάχη,
η ανθρωπιά να είναι κάτι το κοινό,
να παραδέχονται οι άνθρωποι τα λάθη,
και να μην μείνουν πάντα υπόδουλοι του Εγώ.
Θα ‘θελα να ‘τανε ο κόσμος κάτι άλλο,
δίχως το χρήμα να ορίζει ως θεό,
να ‘χε ουσία τη ζωή και να μπορούσε,
να αποδέχεται το κάθε ευατό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
