| |
Καταρα
στο μυαλο μου επαναλαμβανεται το ιδιο γοτθικο μοτιβο
σ'αγαπησα με ολη την παραδοξη οξυδερκεια μου
σ'αγαπησα κι απεγνωσμενα γραπωθηκα πανω σου
και τα νυχια μου(μαλλον)ξεσκισαν την σαρκα σου
σ'αγαπησα μισωντας τον εαυτο μου γι αυτο
καταργοντας καθε εξοδο κινδυνου
ξετυλιγοντας λαιμαργα το περιτυλιγμα
της τελευταιας δικαιολογιας
ομως τωρα ειναι πια αργα
πρεπει να ξεφορτωθω την ηλιαχτιδα
που θελει να τρυπωσει απο την γρυλια
Δεν θα ξαναρθεις
Δεν θα σε ψαξω
ταμπουρωμενοι μοιαζουμε πισω απο εγωισμους
διαμορφωμενοι μεσα σε ηθικες
συνταγμενοι στα ιδια λαθη
ξεχναμε τα δικα μας
δεν συγχωρουμε των αλλων
κι εμεις υστερα απο ολα αυτα
ερμαια του ανεμου
της στιγμης
ή της μαρμοτας
τα γουστα ειμαστε της ηδονης
οι προπομποι μιας επερχομενης καταστροφης
Το παιχνιδι παιζεται με δυο
και κανεις στο τελος δεν κερδιζει
τα φωτα σβυνουν
το ταξι θα σε παει στο σταθμο
το υπεραστικο μακρια απο δω
Καταρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
