| |
Ναι... Ακου.
Περπαταγα αμέριμνος στην έρημο μονάχος,
σαν μοναχός στο Σίνα και έψαχνα το λάθος.
Αυτο που έκανα πριν από κάμποσο καιρό και κατέληξα αιχμηρός σαν κάκτος.
Σαφώς και πιστεύω πως ίσως να μαι κάποιος άλλος.
Δεν άρχισα να περπατάω στην καυτή άμμο μονος μου.
Ξεκίνησα με την οικογένεια και τους φίλους μου.
Μέχρι που κατάλαβα πως είχαμε διάφορες αυτοί έψαχναν νερό και εγώ την όαση.
Εδώ είναι ο παράδεισος εδώ και η κόλαση.
Οπότε οι δρόμοι μας χωρίσανε,
στις παραισθησεις που είχανε σταμάτησαν.
Μα εγώ έψαχνα κάπου να κατασταλαξω,
όχι απλά να φάω και να αράξω.
Προσπάθησαν να με σταματήσουν,
μα εγώ εξαφανίστηκα πριν το αποφασίσουν.
Πήρα το δρόμο μου, οδευοντας στο άγνωστο.
Και όσο προχωρούσα η έρημος μεγάλωνε,
εγώ εξαντλουμουν και ο ουρανός σκοτείνιαζε.
Ειδα τον πολικό αστέρα και σκεφτόμουν μήπως να πετάξω τις πέτρες μου και να γυρίσω πίσω.
Τις πήρα, τις έκρυψα και έπεσα για ύπνο.
Μα οι εφιάλτες μου δεν με άφηναν να κοιμηθώ,
το μόνο που θυμάμαι είναι έναν καβαλάρη που μου πε να μην ξεχάσω πως ζω.
Την πρώτη εβδομάδα απλά περιπλανιομουν
και σε κάποιες φάσεις το σκεφτόμουν.
Τα βράδια δεν κοιμόμουν και τους εφιάλτες που έβλεπα δεν τους θυμόμουν.
Όσο ο χρόνος κυλούσε οι γνωστοί μου με αναζητούσαν συνεχώς
και εγώ πόνταρα στις αντοχές μου διακαώς.
Μα οι κακουχιες με τεμαχιζαν,
ένα ένα τα κομμάτια μου με τσάκιζαν.
Είδα τον καβαλάρη από τον ύπνο μου
και του μίλησα για τους εφιάλτες μου, όσο στεκόμουνα στον ίσκιο του.
Και μου απάντησε:
Άκου, στην διαδρομή σου θα συναντήσεις ενοχές,
θα αλλάξουν οι εποχές,
για αυτό προσπαθήσε να μην κοπεις στις εσοχές.
Μην καταπιεζεις το σκοτάδι σου,
αφέσου, είναι στην φύση σου.
Και όσο θα εκδίδεσαι στους στίχους σου,
θα παραμένεις ακέραιος μέσα απ'τις σκιές σου.
Και αν πιστεύεις πως αυτή είναι μια ωραία ιστορία,
εμένα δεν με μαθαν τι σημαίνει φαντασία.
Και τώρα σκέψου πως οι εφιάλτες ήταν μέσα μου,
οι παραισθησεις στάσεις τους και ο ίσκιος του κομμάτι μου.
Κατάλαβες;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
