| |
Ήταν κάποτε στον Άρη,
καταπράσινα λιβάδια
και ποτάμια, και βουνά, κι ωκεανοί.
Κι όταν έπεφτε το βράδυ,
δυο παράξενα φεγγάρια,
κάνανε τη μαύρη νύχτα, φωτεινή.
Ήταν κι άνθρωποι στον Άρη,
ρίχνανε τα παραγάδια
και περνούσαν τη ζωή τους ταπεινοί.
Μαζευόντουσαν το βράδυ,
για να ψήσουνε τα ψάρια,
τραγουδούσαν και γλεντούσαν – τι σκηνή!
Πριν να λιγοστέψει ο ήλιος,
θέλω να ’σαι στο πλευρό μου,
να μού λες για παραμύθια σαν αυτό.
Κι ότι, για την Αφροδίτη,
ταξιδεύουμε, μωρό μου,
κι ένα σπίτι μάς προσμένει ονειρευτό.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
