| |
Ανέβαινες κι` ανέβαινες
τη χωματένια σκάλα
που` χε τα βάτα βουνά
λάσπη για στολίδια,
ξυπόλητη, διψασμένη
και ένα γύρω
φίδια.
Κάθε σκαλί και λάκκος
κάθε σκαλί και δάκρυ
κι` όλο το χώμα
πάνω σου.
Για να πεθάνει
η αγάπη.
Οι σαύρες έστησαν χορό
σφελάχτρια και στουρνάρια.
Σαν ζήταγες λίγο νερό
σου δείχναν
τα λιθάρια.
Μέτραγες λεκέ το λεκέ
στ` άσπρο το φουστάνι σου,
λύκε! φωνάζανε κακέ
το φόβο είχες στεφάνι.
Κ` έψαχνες να βρεις μια πηγή
κι` έψαχνες να` βρεις
μια γιορτή ,
Λαμπρή σε λίγο
φτάνει.
Να εξυψωθείς, να υψωθείς
να πλύνεις το φουστάνι σου
να` χει χιονάτο ένα κερί
η λύτρωση, σαν φτάνει.
Στα τρίστρατα βγήκε νερό
έτρεξαν ποτάμια λάσπη,
είχες φουστάνι καθαρό
που` γραφε, η αγάπη
Τα σήμαντρα δεν έχασες
στης Ανάστασης την αυλή,
μήτε ποτέ το ξέχασες
καλό φουστάνι, είχες και εσύ.
12-6-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία
Φύσα αεράκι βορινό
και σκόρπισε τα νέφη,
να δούμε τον Αυγερινό
του ήλιου το χρυσαδέρφι.
........Αγγουλές.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
