| |
Σπόρος η γνώση
κι εσύ πεινασμένο πουλί.
Στης σοφίας το δέντρο,
πετάς χρόνια δώδεκα
από κλαδί σε κλαδί.
Ακριβή είν’ η ελπίδα
και το όνειρο κοστίζει πολύ.
Το άνθος καρπός να γίνει,
θέλει πότισμα καιρό η γη.
Να που ‘ ρθε η ώρα,
τους κόπους σου να γευτείς.
Της επιστήμης τη μεγάλη πόρτα,
κουρασμένος διαβάτης, θα διαβείς.
Κι αν κλειστή στο πρώτο διάβα σου,
απρόσμενα τη βρεις,
επίμονα ξανά και ξανά να τη χτυπάς.
Ποτέ νέα και νέε μου,
μη κουραστείς να προσπαθείς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
