| |
το φεγγάρι σαν βροχή
κι η μουσική τ' αφήνει
στον ήλιο πάνω θα το πάει
το σύννεφο στο χρώμα ντύνει
τ' αόρατα σημάδια αναζητούμε
και στο παρόν τη νύχτα προσαρτούμε
κοιτάμε την εικόνα μακριά
κι ο χρόνος που μας φεύγει ωχριά
ψεύτικη η εικόνα, γιατί δεν το βλέπουμε?
όλα ένας μύθος, γιατί δεν τ' ακούμε?
κυλάνε τα όνειρα, γιατί δεν τ' αγγίζουμε?
απόμακρη η ζωή, γιατί δεν τη γευόμαστε?
και μόνο το θάνατο, μόνο αυτόν οσφρηζόμαστε?
το τίποτα δεν μας χορταίνει
κι αν αρνηθούμε τη χαρά θα λάβουμε ότι βαραίνει
η απραξία τη φύση βεβηλώνει
κι η υποταγή τον άνθρωπο αποκαθηλώνει
δεν θέλω να θρέψω το θεριό
που 'χει βορά του τη λύπη που θα αισθανθώ
αν είναι να νοιώσω κάτι δυνατά
ας νοιώσω τη χαρά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
