| |
I
Σε μια καλύβα τρύπωσε
ελάφι πληγωμένο
πονούσε και κρύωνε πολύ
ήθελε χώρο να γιάνει και να ζεσταθεί
από των λύκων το ανελέητο κυνηγητό
κι έπεσε το δύστυχο πάνω σ' ένα κυνηγό.
II
Ο ποταμός είναι ζωή και προορισμός .
Ο κήπος είναι ζωή και επιβίωση.
Η θάλασσα είναι ζωή και ταξίδι.
Ο κήπος ,ο ποταμός κι η θάλασσα είναι ζωή.
III
Παράξενη η μοίρα των κίτρινων κρόκων
που έχω στην αυλή του εξοχικού σπιτιού
ανθίζουν μόνο το χειμώνα .
IV
Πέτρινη λίμνη παγωμένη λίμνη στέρεη και η υγρή.
V
Ο άνεμος σαν ψίθυρος περνά
και μας θυμίζει την ύπαρξή μας.
Κλείνω τα μάτια από τη σιωπή
η ομίχλη κινείται πάνω από την κοιλάδα
χαϊδεύει της στέπας τα ξηρά λιβάδια
φαινόμενο συνυφασμένο με τη φύση.
Η φύση δε διαχωρίζει ,
η φύση διακατέχεται από σοφία και αρμονία.
VI
Στον κήπο μου υπάρχουν ανυπεράσπιστα φυτά
μ' έχουν ανάγκη για το νερό και τη λίπανσή τους .
Στη σκεπή του σπιτιού κουρνιάζουν σπουργίτια ,
χελιδόνια και νυχτερίδες που κρύβονται όλη τη μέρα.
Υπάρχουν μέσα και άνθρωποι
κι αυτοί αλληλοεξαρτώμενοι είναι.
Ολόκληρη η κοινωνία του σπιτιού
ανήκει στη λεγεώνα αυτή .
Άνθρωποι , ζώα ,σφήκες , κουνούπια,
μύγες, σκόροι ,μυρμήγκια
είμαστε μια λεγεώνα όντων
με διαφορετικό πεπρωμένο.
VII
Ο κήπος χρειάζεται τρυφερότητα,
είναι σαν τη γυναίκα,
αν αδιαφορείς γι αυτόν σ' εγκαταλείπει.
VIII
Μετά τη βροχή ακολούθησε το φως του Ήλιου
το ουράνιο τόξο γνήσιο παιδί του
διαλύθηκε στον γαλανό ουρανό
όπως τα πυροτεχνήματα της ανάστασης .
Κοιτώ το φως του Ήλιου που διαπερνά
από τα γυμνά κλαδιά των δέντρων,
θαυμάζω την διεισδυτικότητα του
IX
Η φύση δίνει στους ανθρώπους
ηρεμία και ευμένεια
δε χρειάζεται τίποτα από αυτούς,
μόνο αγάπη και ενδιαφέρον.
X
Μπορεί ο γαλήνιος διαλογισμός
να υποτάξει το τέρας της επιθυμίας.
Μπορεί η ηρεμία να είναι
η χαρά του δάσους
κι η κόλαση ν' αναστενάζει τα πεύκα
ρίχνοντας την κίτρινη γύρη τους.
XI
Το φετινό φθινόπωρο μπήκε μέσα στο χειμώνα
δεν έλεγε ν' αφήσει το χιονιά το κομμάτι του να κάνει.
Το δέντρο τυλιγμένο από το φθινόπωρο
έριξε με πικρόχολη βραδύτητα
τα λιγοστά καφέ και πορτοκαλί φύλλα του στο έδαφος!
Αργότερα φύσηξε και στέγνωσαν τα φύλλα ,
με τον άνεμο ταξίδεψαν στον τελικό προορισμό τους .
Ο ήλιος αγκομαχώντας εμφανίστηκε
όταν το επέτρεψαν τ' άπονα σύννεφα.
XII
Συγκεντρώνω τα φύλλα του κήπου
που ο άνεμος σπρώχνει σκόρπια στις άκρες
και τα στέλνω στη μάνα γη.
ΧΙΙΙ
Αξίζει να περιμένω την άνοιξη
να δω τις τριανταφυλλιές μου ανθισμένες
και να μυρίσω τ' αρώματά τους.
XIV
Οι Βούλγαροι βαπτίζουν τα ποτάμια τους
με θηλυκό όνομα γιατί δίνουν ζωή
εμείς δίνουμε στα ποτάμια μας
αρσενικό όνομα γιατί;
XV
T' αρώματα της πεδιάδας
πέφτουν ανάλαφρα πάνω μας
και διώχνουν την κακοσμία των σκέψεων
πέφτουν πάνω στα νερά της καλντέρας
κι αρωματίζουν τα άοσμα νούφαρα.
Το λυκόφως διεισδύει στις ακτές
και η μεγάλη θάλασσα
κάνει τον ορίζοντα μελαγχολικό.
Ηφαίστεια , σεισμοί θεόρατα κύματα
η Σαντορίνη στον αέρα αποκομμένη
Πομπηία κατεστραμμένη
Αίτνα αρχοντική περήφανη
γελάς με όλα αυτά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
