| |
Σ’ αγαπώ όπως τους αγαπημένους πεθαμένους.
Είσαι μέσα μου παντού και πάντα,
παντού και πάντα αισθητά απών.
Σ’ αγαπώ όπως μια διαδρομή κοινή,
που υψώνονται, εμπόδια και φράχτες.
Αγκαζέ σε κρατώ, γλείφοντας πληγές
σαν πληγωμένο σκυλί.
Σ’ αγαπώ όπως έναν αόρατο τέλειο εραστή.
Σαν έναν κλέφτη μες στη νύχτα,
που μ’ αγωνία περιμένω, την ηδονή να κλέψει.
Σ’ αγαπώ όπως το κύμα το δροσερό,
που σβήνει στο κορμί μου επάνω κι αποχωρεί.
Σ’ αγαπώ όπως το χιόνι.
Παίζω μαζί του και γελώ ,θάβομαι
και δεν με νοιάζει να πνιγώ, σαν λιώνει.
Σ’ αγαπώ όπως τη βροχή.
Μέσα της, ομπρέλα δεν κρατώ.
Ας βραχώ ,ας χαθώ σαν κύβος ζαχαρίτσας.
Σ’ αγαπώ όπως τον ήλιο.
Με ζεσταίνει σε κρύα κρεβάτια,
μα στα μάτια, δεν μπορώ να τον δω.
Σ’ αγαπώ όπως το φεγγάρι.
Είναι χλωμό και φέγγει ολόγιομο περιοδικά.
Αδειάζει, γεμίζει, ξανά και ξανά.
Σ’ αγαπώ όπως τη μυρωδιά της αλμύρας
που τη βάρκα ολόκληρη έχει διαβρώσει.
Σ’ αγαπώ όπως ο σταθμάρχης των τρένων την ταμπέλα του.
Αυτή επιβεβαιώνει την άφιξη, αυτή και την αναχώρηση…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
