| |
| | Οι παραλίες του κόσμου |  | | |
Ήτανε θάλασσα η ζωή κι ‘γω ήμουν βότσαλο
αδύναμος να δω τις παραλίες του κόσμου
μόνο ταλαίπωρος εδώ να προσπαθώ
να σέρνομαι απ’ τα κύματα, στα βράχια να χτυπώ
ένοχος πάντα και σκληρός, ο εαυτός μου.
Ήτανε θάλασσα η ζωή μπρος μου ατελείωτη,
κι εγώ σκεφτόμουν τις στεριές να ξαποστάσω,
καθόμουν μόνος, στωικά, σ’ ακρογιαλιές,
κι αναρωτιόμουν έως που, μπορώ να φτάσω.
Ήτανε θάλασσα η ζωή κι όλο με έτριβε,
ώσπου κομμάτια του εγώ μου γίναν άμμος,
τότε αφέθηκα και άνεμος καυτός,
φύσηξε κι έφτασα στο φώς,
έτσι συνάντησα τις παραλίες του κόσμου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
Γιώργος Καλ-Ελ
22-06-2021 @ 12:09 | ::up.:: | | Αγιοβλασιτης
22-06-2021 @ 16:19 | Ωραιότατο Σταμάτη! ::theos.:: | | inokrini
24-06-2021 @ 16:28 | ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | zari.kardias
26-06-2021 @ 02:22 | ...τότε αφέθηκα και άνεμος καυτός,
φύσηξε κι έφτασα στο φώς,
Πανέμορφο!!! ::yes.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
