| |
Ο παππούς συνήθιζε να λέει ότι το καλοκαίρι έχει τα γενέθλιά του τον Δεκαπενταύγουστο. Παιδιά και εμείς, το αγαπούσαμε το καλοκαίρι με την ψυχή μας. Παιχνίδι ολημερίς, γυμνά σώματα λερωμένα από τα ζουμιά των καρπουζιών και τα χώματα, ιδρώτας που μύριζε αλμύρα και δροσερές βραδιές με φεγγαράδα, αλησμόνητες βραδιές στις οποίες τα παιδικά μας όνειρα ξεπρόβαλλαν άφοβα τόσο κοντά μας, που νιώθαμε πως θα μπορούσαμε να τα αγγίξουμε και να τα κρατήσουμε σφιχτά στις χούφτες των μικρών μας χεριών, εάν τεντώναμε το βραχύ μας σώμα λίγο ακόμα. Δε θα μπορούσαμε στα γενέθλιά του να μη φορέσουμε το πλατύτερο χαμόγελό μας στο παιδικό μας πρόσωπο, μαζί με τα ρούχα μας τα πιο επίσημα. Ολάκερη η οικογένεια ντυνόταν στα λευκά, σαν συνοικία μικρών, ασβεστωμένων, κυκλαδίτικων σπιτιών. Εγώ επίσημο, λευκό, κοντό παντελονάκι με τσάκιση, λευκό πουκάμισο με γιακά και λευκές τιράντες. Η Ζωή ένα λευκό φόρεμα και έναν λευκό ανθό, ακουμπισμένο με τέχνη πάνω στις ξανθιές μπούκλες του μαλλιού της. Ακόμα και η μητέρα που αιώνια θρηνούσε τον πατέρα μαυροφορεμένη, εκείνη τη μέρα παραμέριζε το πένθος της και ντυνόταν στο χρώμα των σύννεφων. Με ξυπνούσε πάντοτε με ανήσυχη φωνή. "Ξύπνα Αργύρη, είναι της Παναγιάς σήμερα, ξύπνα, άντε να προλάβουμε τον παπα-Ματθαίο, πάει ροδάνι η γλώσσα του!", μου φώναζε και εγώ πάσχιζα να καταλάβω εάν μου κουβέντιαζαν σε κάποιο όνειρο ή στον ξύπνιο μου. Στην Εκκλησιά της Παναγιάς - πάντοτε τέτοια μέρα - χτυπούσε δυνατά η καρδιά του νησιού μας. Όλοι, ανεξαιρέτως, ήταν εκεί. Όλοι τους παστρικοί, χαμογελαστοί, καλοσυνάτοι, ακόμα και οι πιο κακομούτσουνοι. Αυτή η μέρα - παράξενο πως - τους έκανε όλους πιότερο ανθρώπους. Η οικογένειά μας έστεκε πάντοτε στα αριστερά, δίπλα από την επιβλητική είσοδο του ναού. Ακριβώς δίπλα μου, μπηγμένα στην άμμο, αμέτρητα, μικρά, αναμμένα κεριά με τις φλογίτσες τους να τρεμοπαίζουν, κάθε που κάποιος εισερχόταν στην Εκκλησία. Και εγώ, βλέποντάς τα τόσα πολλά, θυμόμουν την κουβέντα του παππού. Τα μετρούσα προσεκτικά με τα μικρά μου δάχτυλα, μήπως κατορθώσω να χωρέσω στο παιδικό μου μυαλό, χωρίς να μου ξεφύγει κανένα τους, τα χρόνια του καλοκαιριού, που είχε γενέθλια σήμερα. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, τον Δεκαπενταύγουστο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
