| |
Ήθελα, κοντά σου να μείνω.
Όμως, καταστρέφεις ό,τι στα χέρια πιάνεις.
Θυμάμαι το καλοκαίρι εκείνο,
που έξυνες πληγές, αντί να τις γιάνεις.
Προσπάθησα τις γωνίες σου να λειάνω.
Καιγόμουν κάθε φορά που προσπαθούσα.
Νόμιζα πως, αναμμένο κάρβουνο πιάνω.
Μες στον πόνο, απεγνωσμένα σε ρωτούσα:
«Τι θες αγάπη μου να κάνω,
τη φωτιά που σε καίει, να σβήσω;»
Επαναλάμβανες, το ίδιο λάθος μοτίβο,
χωρίς να νιώθεις το λάθος που κάνεις.
Σου ‘χα πει ,θα φύγω.
Μου ‘πες, αν το κάνω, θα πεθάνεις.
Πέθαινες μέσα μου, κάθε μέρα λίγο λίγο.
Έκανα πολλές δεύτερες σκέψεις.
Δύσκολα, μα τα κατάφερα, να τις πνίγω,
ελπίζοντας μάταια, ό,τι σου ‘δωσα να επιστρέψεις.
Σου ‘χα πει θα φύγω.
Δεν το πίστευες! Ήρθε η ώρα, να το πιστέψεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
