| |
| | Ένα μολύβι σαν κραυγή |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, σκέψεις κι` άλλες σκέψεις, να μου είστε καλά. | | |
Ένα μολύβι που
χαιδεύει, το χαρτί
έγινε η ζωή μου.
Μέρες, νύχτες
μεσημέρια,
δειλινά, αυγή.
Ένα μολύβι
σαν κραυγή.
Καμιά φορά γελάει
μα πιότερο
κλαίει.
Κι` όλο λυπάται
κι` όλο φοβάται
γωνίτσα βρήκε
και θυμάται.
Σκόρπια χαρτιά
σκόρπιες σκέψεις
σκόρπια στιχάκια,
στυλό, κόκκινα
πράσινα, μπλέ,
τι ζωγραφίζεις εαυτέ?
Ένα μολύβι μια
πένα,
έτοιμος ο χάρτης
των παιδικών σου
χρόνων.
Μακριές γραφές
και νήματα
ερώτων μα
και πόνων.
Γράφε και μη μιλάς
έχει δρόμο η ζωή
γράφε, γι` ν` αγαπάς
μια βιόλα, ένα βιολί.
Ένα μολυβάκι
ένα τόσο δα
μολυβάκι,
που σου παίρνει
τη ψυχή,
την απλώνει στα
χαρτιά σου.
Βάλσαμο για
τη καρδιά σου.
25-6-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
