| |
Εμπαινα μεσα σου σαν τυμβωρυχος
νυχτες που δεν ειχε φεγγαρι
σε ενα ξυλινο δωμα
γατες στριγγλιζανε στον δρομο
συναγερμοι αυτοκινητων χτυπουσαν αραια και που
κι η σκουπιδιαρα μαζευε τα υπολειμματα
απο τους ξενους ερωτες που ισχυριζονταν
πως θα κρατουσαν για παντα
αλλα τελειωσανε σε μια στιγμη.
Καποιοι αλλοι πεθαιναν σε μοναχικα δωματια
θλιβερων ξενοδοχειων
με φτηνο αλκοολ
και λαθραια τσιγαρα
Καμποσοι στο νυχτοκαματο
υποχειρια των αναγκων τους
με τα παρατημενα κουφαρια ονειρων τους
ξεπεταγαν αλλη μια βαρδια ενω σιγοβραζαν.
Ζουλαπια παραδιπλα
που δεν χωρουσαν σε κλουβια
χωμενοι σε τρυπες
γκαζακια λες που τελειωναν ολοενα
Εμπαινα μεσα σου σαν τυμβωρυχος
εχοντας συλησει την αληθεια
η ηδονη κερδιζει την οδυνη
εστω για λιγο
ναι για λιγο
λιγο ακομη
λιγο ακομη
να παζαρευω για χρονο
απο την διαβολικη οντοτητα της υλης
να ξεπουλαω οτι εχω και δεν εχω
για μερικες ακομα σταγονες απο την βρυση
να δανειζομαι με ενεχυρο την ψυχη μου
αλλη μια φορα
αλλη μια στιγμη
μαζι σου
κι εσυ τελικα να φορας
μια βρωμικη νεγκλιζε
και να με κοιτας
σαν να μου λες
"ΑΝΤΕ ΔΙΝΕ ΤΟΥ ΤΩΡΑ"
Καθως οι λαμπες στις κολονες σβυνουν
και ολα εμεις τα δυστυχη πλασματα
θα χωνομασταν στα φερετρα
και στα λαγουμια μας
ξεροντας οτι ο ηλιος
μπορουσε να μας σκοτωσει
πιο γρηγορα
απο οτι η ελπιδα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
