| |
Ο ΧΑΖΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Στου Παράδεισου τη Θύρα
στέκει, Χρήστος τις, χαζούλης.
Μήνυμα, τους λέει, πήρα,
πως με θέλει ο Θεούλης.
Μήνυμα απ΄τον Μεγάλο;
Άγιος Πέτρος τον ρωτάει.
Σου 'χει στείλει και ρεγάλο;
Και ειρωνικά γελάει.
Και γιατί να σου μηνύσει;
Συνεχίζει και καγχάζει.
- Με το γιο Τ', αν όχι ίσοι,
στ' όνομα πολύ μου μοιάζει.
Αν το ήτα κάμεις γιώτα
και τον τόνο μεταθέσεις,
( όποιονε κι αν θέλεις ρώτα )
στον Μονογενή θα πέσεις.
Γι αυτό, προτού να συγχυστώ,
το στοματάκι κλείστο.
Μηνύοντας προς τον Χριστό,
εμήνυσε στον Χρήστο.
- Πως αποκλείεις εντελώς,
ένα απλό σαρδάμ;
Δεν έσφαλε που, αφελώς,
εφέρθη στον Αδάμ;
Μέσα στα οπωροφόρα
εάν είχε βάλει σκύλο,
σίγουρα, θα είχε τώρα
ένα επιπλέον μήλο.
Δεν ήξερε πως η μαντάμ
ήταν σκέτη απάτη;
Στο περιβόλι του Αδάμ
βάλε κι ένα δραγάτη!
- Άκουσε 'δώ, πολυλογά,
τα λόγια σου μη χάνεις.
Τετάρτη έτρωγες αβγά,
κι ακόμα αμαρτάνεις.
Ώρα είναι να μας πεις,
τον Χριστό πως είχες φίλο!
Άντε βρε να μου χαθείς.
Χάσου πριν σε διαλοστείλω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
