| |
Κοντά στα 16 καμιά τριανταριά χρόνια πριν..
Άδεια δωμάτια , σκόρπια κομμάτια
έρωτες δίχως συνοχή
έρημοι δρόμοι ,βουβή συγγνώμη
ποιήματα δίχως τέλος και αρχή
λάμψη στο μαύρο ,ματιά στο άδειο
στη στάχτη ελπίδα δίνει πνοή
βλέμμα γεννιέται ,φόβος ξεχνιέται
μέσα στη σκόνη προβάλλει ζωή
Δώσμου το χέρι σου κάθισε πλάι μου
μαζί θα κάνουμε μια νέα αρχή
μανάδες κλάψανε παιδιά άλλαξανε
με ένα χαμόγελο τη δόλια αυτή ζωή
πάρε το μήνυμα κάντο προσκύνημα
ήλιος θα λάμψει αν θέλουμε εμείς
έρωτα σκίρτημα ζωής αντίκρισμα
μες στη κάρδια σου αν ψάξεις θα βρεις
Κάπου στην άβυσσο πουλιά πετάξανε
λουλούδια φύτρωσαν στην άκρη του γκρεμού
παιδιά μιλήσανε και τραγουδήσανε
διώξαν τα σύννεφα στα βάθη του ουρανού
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
