| |
Ποιο πολλα ειναι τα ποιηματα που δεν εχω γραψει
και περισσοτερος ο χρονος που σπαταλησα
περιμενοντας να γραψω κατι
χωρις να γραψω λεξη.
Θυμαμαι νυχτες που τις μαστιγωνε η βροχη
και δεν ειχα κανενα και τιποτα να στηριχτω
κοιτουσα το πληκτρολογιο
σαν να ταν το τελευταιο οχυρο
που με κρατουσε σε αυτον τον κοσμο
αλλα και παλι δεν εβγαινε τιποτα
να δινω την ψυχη μου
και να παραγω αερα κοπανιστο
Γυναικες που περασανε
σαν βαγονια σε εμπορικη αμαξοστοιχια
Πηρα το λαπτοπ καθησα στις αποβαθρες
τις ειδα να φευγουν
αλλα ο πονος ηταν βαρυς σαν ατσαλι
και δεν μπορουσα να πατησω τα πληκτρα
φιλοι που χαθηκανε σε τρελαδικα
και ποτε δεν εμαθα τι απογιναν
ποτε δεν καταφερα να γραψω κατι για αυτους
που απλως σταθηκαν πιο ατυχοι απο εμενα.
Μπαρ σε σταθμο υπεραστικων λεωφορειων
μπαρ συνοικιακα
μπαρ σε κατι τρυπες
που μονο το καλα εξοικιωμενο ματι της μοναξιας
μπορει να διακρινει
εκει τα ηπια
κι οταν ξενερωσα
δεν θυμομουν τιποτα
Στα ματια μου οτι εχω γραψει ειναι νερομενο κρασι
ειναι ξεπλυμα
ποτε δεν γραφτηκαν οταν κινδυνευα
αλλα αφου ειχε περασει η καταιγιδα
τι να το κανεις
τα μαζεψα
τυπωθηκαν
εγιναν βιβλιο
διοχετευτηκαν σε κεντρικα βιβλιοπωλεια
ετσι ειναι η ζωη
επεζησα
και τωρα παχαινω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
