| |
Ήτανε λέει κάποτε
Δώσε μου Θεέ μου δυο φτερά, ψηλά για να πετάξω
επάνω στ’ άσπρα σύννεφα, τ’ όνομά του να γράψω
κι όταν θα πέφτει μια βροχή στην έρημο τού κόσμου
να μ’ αγαπάει κι απ’ την αρχή να γίνεται δικός μου.
Δώσε μου Θεέ μου ουρανό να καταπιεί τη λύπη
μα μην του πεις φεγγάρι μου ποτέ πόσο μου λείπει.
Δώσε μου και μια θάλασσα μαντήλι ν' ανεμίσω
ίσως με δουν τα κύματα και μου τον φέρουν πίσω
Ήτανε λέει κάποτε κάποιος που μ’ αγαπούσε
με το φιλί μου πέθαινε, με το φιλί μου ζούσε
Τώρα ματώνει το φιλί αφίλητο στο στόμα
κι αυτό το χάδι στο κορμί με τυραννάει ακόμα.
Κράτα βροχή το δάκρυ μου, κράτα το ουρανέ μου
σ' όποια πατρίδα κι αν βρεθεί, να τον προσέχεις Θεέ μου.
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
