| |
Xίλια φεγγάρια κολυμπούν μες το κρασί σου
πάνε χρόνια σαν άφησα τις κορυφές
και τώρα ανεμοδαρμένος στις πεδιάδες
με τα στάχια να μου κρατούνε συντροφιά
προσεύχομαι για την ευδαιμονία σου,
εδώ να ξέρεις
πως σέρνονται τούτα τα χρόνια,
σαν να χύθηκε
του κόσμου όλο το μέλι στον Αέρα
και πότε-πότε
ο Άνεμος τραγουδά αναλαφρα
τις νότες της φωνής σου
υπάρχουν στιγμες
που ο Ήλιος προσφερει απλόχερα
τη ζεστασια εκεινη που με γέμιζε θαλπωρή ,
και τα λουλουδια αναδυουν το αρωμα σου,
η σελήνη πανέμορφη,
χάνει λίγο μπρος τη δικη σου μαρμαρυγή
Tί ωραία που είναι η αγάπη μου
μακριά μου αν βρίσκεται Ουρανέ,
μη με δικάζεις
μονάχα κοίτα με το μεγαλείο σου
το μεγαλείο της ψυχης της να ησυχάζεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
