| |
Άδειοι οι δρόμοι της καρδιάς
Σαν το σκουπίδι με πετάς
Στις λεωφόρους που περάσαμε μαζί
Άδειοι οι δρόμοι της καρδιάς
Στη μοναξιά μου με γυρνάς
Πάλι πόνο η ψυχή μου ξαναζεί
Πες μου τι άλλαξε κι εξαφανίστηκες
Πες μου τι έφταιξε κι απομακρύνθηκες
Σε μια στιγμή, αντίο μου λες
Απ΄ έξω γελάς, μα μέσα σου κλαις
Ποτέ δεν κατάλαβα, ποτέ δε μιλούσες
Με τόσα προβλήματα, πως αδιαφορούσες
Κυλάει ο χρόνος, μου χαμογελάει
Στο τέλος, μου λέει, τα πάντα νικάει
Άδειοι οι δρόμοι της καρδιάς
Τα βλέπω τώρα μονομιάς
Εσύ, για εμάς, ποτέ δεν προσπάθησες
Άδειοι οι δρόμοι της καρδιάς
Εμένα τώρα με σκορπάς
Δίχως μια πρόφαση, μόνο μου μ΄ άφησες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
