| |
Φόρα με σαν πουκάμισό σου
τις νύχτες σου γλυκά ν’ ανάβεις,
σου ‘πα είμαι το άλλο το μισό σου
μα δεν μπορείς να καταλάβεις….
Πόθος μου ήσουνα κρυφός μου
κι ούτε είναι τα όνειρά μου τρύπια
σ’ έλεγα « αγάπη μου» και «φως μου»
προχθές…. την ώρα που σε ήπια
Κι όταν ρουφούσες το φιλί μου
λέγοντας: «άλλο μη φωνάζεις!!!»
σε είχα ιπτάμενο χαλί μου
σε ανέμους, διαδρομές ν’ αλλάζεις….
Φόρα με, σαν νυχτιάς βραχιόλι
στην αγκαλιά μου μέσα αφήσου,
να λεν’ καθώς μας δείχνουν όλοι:
«Να! Ο έρωτας του Παραδείσου!!!!»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
