| |
Παλιά νεράιδες σε λουζανε στο φως.
Της μέρας η γιορτή ήσουν εσύ.
Το σύννεφο σε έπαιρνε και σε ταξίδευε σε ονείρου πανηγύρια.
Τα παιδιά άνοιγαν διάπλατα τα χέρια να σε υποδεχτούν.
Τώρα μαύρισε ο ουρανός σαν είδε την καρδιά σου.
Σκοτείνιασε και η όψη των αγαπημένων.
Η αλλαγή ήταν εμφανής.
Τα δέντρα γειραν τα κλαδιά για να σκεπάσουν την ντροπή.
Όλοι απορημένοι κουνούσαν το κεφάλι.
Πώς άλλαξες και σιώπησαν τα πάντα;
Πώς πήρες άλλον δρόμο από αυτόν της αρετής;
Όλα πιθανά και αταίριαστα σε αυτόν τον κόσμο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
