| Παλιά νεράιδες σε λουζανε στο φως.
Της μέρας η γιορτή ήσουν εσύ.
Το σύννεφο σε έπαιρνε και σε ταξίδευε σε ονείρου πανηγύρια.
Τα παιδιά άνοιγαν διάπλατα τα χέρια να σε υποδεχτούν.
Τώρα μαύρισε ο ουρανός σαν είδε την καρδιά σου.
Σκοτείνιασε και η όψη των αγαπημένων.
Η αλλαγή ήταν εμφανής.
Τα δέντρα γειραν τα κλαδιά για να σκεπάσουν την ντροπή.
Όλοι απορημένοι κουνούσαν το κεφάλι.
Πώς άλλαξες και σιώπησαν τα πάντα;
Πώς πήρες άλλον δρόμο από αυτόν της αρετής;
Όλα πιθανά και αταίριαστα σε αυτόν τον κόσμο.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|