| |
Ήθελα μόνο ένα Ταγκό
στο τελευταίο αντίο,
ένα Ταγκό ερωτικό
μόνο για μας τους δύο.
Μα έχουν περάσει χρόνια
δεν έχω κόκκινο φουστάνι,
εχάθει κι` η κολώνια
θαρρώ, έχει πεθάνει.
Ο πόθος κι` η λατρεία
στου χρόνου τις στροφές,
ένα Ταγκό μια ιστορία
που ανήκουν πια στο χθες.
Μια συναυλία με βιολιά
μοναχική εντός μου,
τα μεθυσμένα τα φιλιά
που` λεγαν, ο εαυτός μου.
Του πάθους η αλυσίδα
του πόθου το φιλί
ανώφελη μια ελπίδα
ένας χορός και ειν πολύ.
Στης συνήθειας τα νερά
σαν δεν μιλούν τα μάτια
τα δεδομένα είναι ιερά
τα δεδομένα και κομμάτια.
Ένα Ταγκό ειν περιττό
ανήκει πια στην ιστορία
κι` αναρωτιέμαι, σου χρωστώ
κάποτε, κάπου μια λατρεία.
Σαν δεν ακούς τα βιολιά,
ένα μοναχικό κονσέρτο,
ένα Ταγκό και μια αγκαλιά
ασ` το να πάει, ξέχασε το.
Δεν το θυμάσαι, ξέχασες
δεν το θυμάσαι, φτάνει,
ούτε ξέρεις τι έχασες,
μαζί με το φουστάνι.
Το κόκκινο, το πορφυρό
που μίλαγε για πάθη,
ξέχνα εκείνο το χορό
τον στόλισες μ` αγκάθι.
Μια τελευταία επιθυμία
ένα στερνό στροφίλισμα,
ένα Ταγκό στην ιστορία
κύκλου ζωής, το φίλημα.
Αδαμοπούλου Γεωργία
22-7-2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
