|
Με καθε σεβασμο αντιληψη και διαρκεια, δεν θα μοιραζομουν -ποτε- ξανα την ελευθερια που στερειται' διακριτικοτητας, ενσυναισθησης, ευγνωμοσυνης.
Ονειρο εφιαλτικο που κοβεται, με το ξυπνημα. Συννεφο καρφωμενο στον ηλιο, διαλυμενο με ενα κουνημα του κεφαλιου. Εγινε το ευκολο και αδυνατο, να μην συμβαινει. Σαν να ηταν ψυχη την βια που μπολιαζουν στο μικρο παιδι, θηλια την θηλια' με ξεφτιζω κι οτι ολο διαρρεει ακομη μια. Μονη, θενα πνιγεται. Στων αδιατρητων αισθησεων το κλεισιμο και το ανοιγμα, μετασχηματισμένο εγω.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|