| |
Με κόντρα τον άνεμο
και κύματα σαν θεριά,
βρήκα λιμάνι απάνεμο,
στη δική σου αγκαλιά.
Καραβάκι ήμουν χάρτινο,
Σ’ άγρια νερά.
Πνεύμα ράθυμο,
κλεισμένο σε χρυσά κλουβιά.
Στη ζωή, ποτέ δεν ξέρεις
τα ζάρια σαν πετάξεις,
τι ζαριά θα φέρεις.
Ούτε τι σου ξημερώνει,
κι αν ποτέ ρότα αλλάξεις.
Η καρδιά φορές
αναπάντεχα μερώνει,
σ’ αγκαλιά που θα βρεις,
δίχως να τη ψάξεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
