| |
Προσπέρασα της νύχτας τα κοπάδια
που πότιζα για χρόνια στις πηγές σου,
κοιτάζω τη φωλιά σου…. είναι άδεια,
ποιος ξέρει, που ‘χεις κάψει τις Αυγές σου
Αντίκρυ μου….. μετράω τους Χειμώνες
στο: «κι άλλοοοοο….. στο λυγμό των Σ’ αγαπώ μου…..»
Εκείνες οι κραυγές ήταν οι μόνες
που ανίχνευαν βαθειά τον πυρετό μου!!!!!
φραγμός για τον λιμό…. στον έρωτά σου
η Κίρκη…η Ναυσικά…σαν οδηγοί σου…..
Με κέρασες της νύχτας τα ποτά σου,
τη λησμονιά μου χάρισε η Αυγή σου….
Θαμπάδα είχε το φως της Οικουμένης
αιμάτινη κουκίδα, μ’ έχει ο χάρτης,
Δεν ήμουνα ο Πάρις μιας Ελένης…..
με λέγαν: Ο Μενέλαος της Σπάρτης!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
