| |
Ενός λεπτού σιγή
Φωτιά. Καπνός.
Γλώσσες μανιασμένες.
Κι εσύ, να απλώνεις τα χέρια στον ουρανό.
Σε είδα που ικέτευες με τα χέρια ψηλά.
Ποιος ξέρει τι παρακαλούσες;
Ποιος ξέρει;
Να ξαναδείς τη μάνα σου;
Να ξαναδείς το παιδί σου;
Να ξαναδείς τον πατέρα σου;
´Η μήπως παρακαλούσες για εκείνον τον γυρισμό στην πατρίδα;
Ποιος ξέρει;
Εγώ πάντως σε είδα με τα χέρια ψηλά να ικετεύεις.
Μα δεν πρόλαβες.
Ο καπνός σε έζωσε σαν πυρωμένο θεριό.
Ποιος να σου το ‘λεγε;
Για ένα κομμάτι ψωμί.
Κοίτα να δεις, που τόσος ιδρώτα ούτε που στάθηκε ικανός
-έστω και για μια στιγμή- να σβήσει τη φωτιά από τα σώματά σας…
Και τώρα; Τώρα, πες μου, εγώ τι κάνω;
Με ποια φωτιά, με ποιο καπνό να σβήσω τόσα «γιατί»;
Σε ποια καρδιά, σε ποιο μυαλό να χωρέσω τόσο λυγμό;
Τόσες καμένες ελπίδες, τόσα όνειρα στάχτες;
Για ένα κομμάτι ψωμί.
Για ένα κομμάτι ψωμί.
Και τώρα; Πες μου. Τώρα εγώ τι κάνω;
Πόσα δέντρα να φυτέψω
για να σκεπάσουν με τον ίσκιο τους τις καμένες ζωές σας;
Για πόσους αιώνες πρέπει να κλαίω
για να δροσίσω τη στάχτη από τα σώματά σας;
Και τώρα; Τώρα εγώ τι κάνω
που στο χώμα μου αιμορραγεί η πληγή μιας μάνας;
Που στη γη μου φυτρώνει το κλάμα ενός παιδιού;
Κι όμως....
Τίποτα πια δεν μπορώ να κάνω
παρά μόνο, ενός λεπτού σιγή…
Ενός λεπτού σιγή…
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
Ιούλιος 2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
