| |
Σονέτο 97 του Σαιξπηρ
Τι σαν ο χειμώνας απουσία μου έχει γίνει.
Την ευχαρίστηση του γάργαρου χρόνου , για σένα.
Τι σκοτείνια ειδώθηκε ,τι παγωνιά μου' χει μείνει.
Του Δεκεμβρίου τα μέρη παντού ξεγυμνωμένα.
Κι άλλο του τότε καλοκαιρινού ξεριζωμού.
Το φθινόπωρο ζωηρό , μέγα πλούτο αυξάνει.
Του ακόλαστου φορτίου του άριστου του καρπού.
Θάνατος κυρίου ,ως χηρευσασα μήτρα φτάνει.
Άλλοτε ως αφθονία μου φάνταζε σε μένα,
η ελπίδα των δίχως πατέρα ορφανών καρπών .
Για τις καλοκαιρινές ηδονές περιμένω εσένα.
Και ,εσύ ξεμακραίνεις ,με τις φωνές βουβών πουλιών.
Αν είναι τούτο το τραγούδι το υπόκωφο γειά.
Τότε η όψη ωχρή , σε τρεμάμενη παγωνιά.
Μετάφραση,απόδοση : Κική Ματέρη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
