| |
| | Τι! δυστυχία θεέ μου, τι! δυστυχία |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους. | | |
Σώπασαν τα πουλιά
και σκάσαν τα τζιτζίκια.
Τρέχει το δάκρυ μου.
Στάχτη και κάρβουνο
κούρβουλα τα σπίτια
τα δέντρα κι'
οι ζωές.
Μικρή κι` ανίσχυρη
μπροστά σ` ένα γυαλί
κι` οι θύμησες
ποταμός.
Θυμάσαι εαυτέ μου
είχε κυκλάμινα
τον Αύγουστο
στο Ψαροπούλι.
Δεν το πιστεύω
αυτό που ζω
αυτό που ζούμε.
Οδοιπορικό στα καμένα
οδοιπορικό στο καμένο
βιός!
και δεν έβλεπε
ο θεός.
Κάηκαν τα σπίτια
καίει η γη
καίει το χώμα.
Ένα κόκκινο σύννεφο
σκεπάζει
του φτωχού
το κουκούλι.
Τρέχει το δάκρυ μου
μαύρισε η ψυχή μου.
Άχρηστη εδώ
μόνο κοιτώ και γράφω
κι` ακόμα καίει
θεέ μου,
στην αγαπημένη μου
Εύβοια.
Και τώρα τι?
και τώρα πως?
πως θα ζήσουν
οι αγρότες,
δίχως τους λίγους τουρίστες
τα ζώα τους, τις ελιές τους
τις συκιές τους, τ` αμπέλια τους
τα μελίσσια,
τα πεύκα
ΤΟ ΡΕΤΣΙΝΙ!!!
Πως θα ζήσουν οι
άνθρωποι από αύριο,
με τα 600 ευρώ
της πολιτείας.
Τι! δυστυχία θεέ μου,
τι δυστυχία!!
Αδαμοπούλου Γεωργία
9-8-2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
