| |
Πέτρα και φως, δυο μύλοι ψηλά
ελιάς ο ανθός, η Ελλάδα μιλά.
Βαθύ το γαλάζιο, πλανεύτρα το δείλι
του Παράδεισου, ορθάνοιχτη πύλη.
Μια βάρκα κινά, για ουράνιο ταξίδι
της αγάπης ιερό, ένα δίδυμο στρείδι.
Χελιδόνια βουτούν, αγάπης τα ταίρια
μια συκιά μελωμένη, το βράδυ τ` αστέρια.
Θα στήσουν χορό, στον ουράνιο το θόλο
ψαράδες, αφέντες, καίκια στο μώλο.
Χιλιάδες περνούν, τα κύματα εμπρός μου
γελώ κι` είμαι εγώ, εαυτού, εαυτός μου.
Η άμμος χρυσίζει, της γης τα φλουριά
ουρανός και πλανεύτρα, κοιμούνται αγκαλιά.
Βουνά του θεού, με πεύκο στολίδι
απόψε φορώ, τρανό δαχτυλίδι.
Τοπάζι το χρώμα κι` ασήμι το βράδυ
ένα κονσέρτο, ελευθερίας αχνάρι.
Αντηχεί μελωδία, σ` ανθρώπου ψυχή
να ήταν θεέ μου, η αγάπη στη γη.
Να μετρούσαν οι ψυχές, κύματα χίλια
να μαζεύουν παιδιά, άσπρα κοχύλια.
Οι λαοί να χορεύουν, ένα Ελλάδας συρτάκι
να είχαν όλοι, δρόμο για Ιθάκη.
Με τ` ακόρντα αγίων, πλανεύτρας το δείλι
ένα γαλάζιο αναμμένο, ψυχών το καντήλι.
Πλησιάζει δειλινό κι` ένα ρόδινο χρώμα
ειν απόψε μεθύσι κι` άναμα πιόμα.
Οι καμπάνες χτυπούν, κει ψηλά στο βουνό
της καρδιάς των ανθρώπων, άγιο εσπερινό.
Εδώ μιλούν οι θεοί, στον ορίζοντα πάνω
παλέτα χρωμάτων, μελωδία σε πιάνο.
Ο Μπετόβεν, ο Μπάχ, ο Σούμπερτ, ο Βέρντι
να μεθάς συγχορδίες, της γαλάζιας το γλέντι.
Ψυχή μου στήσε χορό, ένα Ταγκό ένα Βάλς
ταξίδεψε απόψε, στα φεγγάρια θα πας.
10-8-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
