| |
Είδα πολλά.. έτσι τουλάχιστον νομίζω
Στα χρόνια πού 'φυγαν για μέρη μακρινά
Είδα ανθρώπους να μιλούν ειλικρινά
Μαζί τους έμαθα την τέχνη να ελπίζω...
Είδα πολλά.. μέσα σ' απρόσμενες εντάσεις
Πήρα αντίστροφη στο διάβα μου φορά
Από τη λύπη να στραγγίζω τη χαρά
Σε αδιέξοδες του πόνου καταστάσεις...
Είδα πολλά.. γενναίους πλάϊ μου να κλαίνε
Και τους δειλούς ν' αναμοχλεύουν τη φθορά
Ύπουλα πλάσματα.. γλοιώδη.. φθονερά
Κακό να σπέρνουν και να λένε πως δεν φταίνε...
Είδα πολλά.. ζεστό το αίμα να κυλάει
Άδικη θλίψη να στοιχειώνει τα κορμιά
Είδα απέραντη στα μάτια ερημιά
Σε έναν κόσμο που κανένας δεν μιλάει...
Είδα πολλά.. στους δρόμους νέα ζευγαράκια
Στόμα με στόμα να φιλιούνται απαλά
Και στη γωνία μία πόρνη να γελά
Και να πουλάει ηδονή σε γεροντάκια...
...
Είδα πολλά.. μες στο χειμώνα το βαρύ
Ένα κυκλάμινο με τόλμη να ανθίζει
Ένα αηδόνι στη σιωπή να ψιθυρίζει
Και είπα όλα η ψυχή πως τα μπορεί...
...
Είδα πολλά.. ή μήπως τίποτα δεν είδα ;
Βλέπω στο μέλλον τόσες λύπες και χαρές
Λες και θα ζήσω ακόμη άπειρες φορές
Ώσπου να χτίσω της ζωής την πυραμίδα...
27-11-2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
