| |
Βροχή τα μαύρα
σταγονίδια
στην άσπρη μου
βεράντα.
Και νιώθω μια
λύπη, θεέ μου,
τίνος είναι
το έγκλημα.
Μαύρισε η ψυχή μου
μπροστά σε μια
οθόνη και ναι
θα ήθελα να ήμουν
εκεί.
Ν` αρπάξω κι` εγώ
στα χέρια
μια κλάρα ελιάς,
στα χρόνια
της φωτιάς.
Τι κι` αν το βιός
δεν είναι δικό μου,
αύριο θα` ναι.
Κι` από περιφερειάρχη
σε περιφερειάρχη,
καίει τέσσερις μέρες,
η φωτιά.
Το βιός των ανθρώπων
στην εποχή
των μαύρων τόπων.
Πονάς εαυτέ μου
ξεκόλα τα πόδια σου
απ` το ωραίο σου
ασφαλές
σαλόνι.
Σήκω και πάρε
μια κλάρα ελιάς,
λίγο να σε λυτρώνει.
Κι` άφησε τ` ανόητα
χαρτιά σου,
τα ορνιθοσκαλίσματα σου,
εδώ δίπλα καίγεται
ενός ανθρώπου
το σπίτι.
Και συ δακρύζεις
καημένο μου
σπουργίτι.
Αδαμοπούλου Γεωργία
19-8-2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
