| |
Κυριακή βροχερό απόγευμα κι είμαι μόνος ,
κανένας δεν με θυμάται
κι εκείνη μ' εγκατέλειψε μετά από τέσσερις χρόνους.
Άλλοτε θα βρισκόμουν στο γήπεδο συντροφιά με φίλους
τώρα κουβεντιάζω με τον εαυτό μου.
Ψάχνω αιτίες. Φωνάζω ... “Υπάρχω;”
προσπαθώ να κερδίσω τον εαυτό μου,
συντροφιά με καμπερνέ και Άρνο Σμιτ,
δύσκολο βιβλίο, δύσκολοι συνειρμοί
σαν τη δική μου τη ζωή.
Το πρωί θα φύγω μακριά
στης θάλασσας τη σιωπηλή αυτοκρατορία,
σαν λεύτερο πουλί στην αιχμαλωσία .
Θα υποφέρω στους δρόμους της εξιλέωσης.
Τα δεινά θα περάσουν με καρτερία
ανάμεσα στο κλάμα και την απουσία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
