| |
Ανυπότακτε ποιητή της αλήθειας
πάντα σαλπίζεις μες τους άγριους καιρούς,
είναι οι στίχοι σου ναοί της απείθειας
που βρίσκουν άσυλο οι δραπέτες,από δόλιους θεούς
Ανυπότακτε ποιητή μη δειλιάζεις
οι ταπεινοί της γης επάνω σου ακουμπούν
δρόμους στην έρημο με λέξεις χαράζεις
σ' όσους χαθήκανε, μια όαση τους δείχνεις να βρουν
Ανυπότακτε ποιητή σπέρνεις λόγια
σε έναν άνυδρο και γκρίζο καιρό,
σφαίρες οι λέξεις σου και όχι ευχολόγια
γι' αυτό και όλοι οι δόλιοι, σε νιώθουν εχθρό
Ανυπότακτε ποιητή είσαι φάρος
που μες την νύχτα το φως του σκορπάς,
μα δεν διστάζεις και να γίνεις κουρσάρος,
στ' αμπάρι του άδικου για λύτρα ορμάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
