| |
Είσαι ένας ήλιος μες στην κάταστρη νυχτιά
Ένα φεγγάρι στ' αυγουστιάτικο λιοπύρι
Είσαι θεός που στην αγκάλη μου έχει γείρει
Φλόγες του πάγου ξεπηδούν απ' τη φωτιά...
Είσαι το λίγο σ' ό,τι πόθησα στη ζήση
Που δεν χωράει στη καρδιά το περιττό
Είσαι αρχαίο μες στη σκέψη μου ρητό
Σε έναν στίχο η αγάπη μ' έχει κλείσει...
Είσαι λευκός και ταπεινός λεμονανθός
Το άρωμά σου τα πνευμόνια μου γεμίζει
Είσαι η τύχη που στα χέρια μου γυρίζει
Ο πιο βαθύς από τα πέλαγα βυθός...
Είσαι το κάτι και τα πάντα στη ζωή
Ό,τι μου λείπει και ποτέ δεν θα χορτάσω
Αυτό το τίποτα μαζί σου θα γιορτάσω
Για να φυτρώσει μες στα χείλη μου φωνή...
Κι έτσι τα βράδυα να μιλώ σα να μην σ' έχω
Σα να μην κέρδισα ποτέ ένα σου βλέμμα
Σα νά 'σαι πλάϊ μου πλαστός σαν άγριο ψέμα
Ταγμένη κάθε σου Αλήθεια να προσέχω...
26-8-2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
