| Ο άνεμος συνάντησε ένα όμορφο λουλούδι,
σε σύνορο πράσινου αγρού λευκό σαν αγγελούδι.
Ευθύς το ερωτεύτηκε και μονομιάς πετάει
- με ένα σάλτο απ τα ψηλά κοντά σ`εκείνο πάει.
Έλα μαζί μου ,έλα μαζί ,εσύ ανθέ του Απρίλη,
από κοντά κι εσύ να δεις του ήλιου το καντίλι.
Έλα μαζί να κάνουμε το γύρο αυτού του κόσμου,
να δεις βουνά να δεις νησιά την αγκαλιά σου δώσμου.
Για ώρες λόγια τρυφερά ,για μέρες τριγυρίζει
- απ’το λουλούδι τώρα πια , έρωτας αναβλύζει.
Σκορπά παντού , δίνει παντού τ’όμορφο άρωμα του
κι έχουνε γίνει κόκκινα τα ασπροπέταλα του.
Εκεί στο τέρμα του αγρού , άνεμος ζωγραφίζει,
τα σύνεφα του ουρανού ,στο χρώμα πλημμυρίζει
και το λουλούδι ,αμάθητο στου έρωτα τα λόγια,
τις ρίζες παύει να κρατά στης γης τα μαύρα υπόγεια.
Στην αγκαλιά του ανέμου εκεί ,αφήνεται και πάει.
Να ! ταξιδεύει τώρα πια και τον αγρό ξεχνάει,
μα εξάφνου εκεί από ψηλά ,τα πέταλα σκορπάνε...
Δεν άντεξαν στον άνεμο, σπάνε , γοργοπετάνε.
- Αγάπη μου ,αν μ`αγαπάς , πάψε για λίγο πάψε..
- Σταμάτα την ανάσα σου και το κορμί μου άσε,
άσε με εδώ μες τον αγρό ,μαζί με τ΄άλλα τ` άνθη.
Μα ο άνεμος ,δεν τ`άκουσε κι εκείνο εξεράθει...
Και όταν πια φτάσαν ψηλά ,ο άνεμος γυρίζει,
βλέπει ξερό , άνθος νεκρό , κι αρχίζει να δακρύζει.
- Γιατί καλό μου , γιατί ακριβό , γιατί δεν είπες κάτι..
- Γιατί στα νέφη μ`άφησες να πνίξω την αγάπη.
…
Τώρα σ’ αγρό πέφτει νερό , πέφτει του ανέμου δάκρυ.
Κι άρχισαν να ποτίζονται όλα τα άλλα άνθη.
Λίγο πιο πριν ήταν χλωμά ,διόλου δεν είχε βρέξει...
Sαν είχε φύγει ο άνεμος , τα πάντα είχαν στερέψει...
{Α}
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 15 Στα αγαπημένα: 1
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|