| |
η νυχτα στηνει τον ιστο της κι αποψε
κι εσυ εκτος απο τυχη θες και σχεδιο
αν θες να την βγαλεις κι αποψε
μια φωνη μεσα σου σου λεει παρατα τα
ισως γι αυτο πινεις
και δεν βγαινεις απο το σπιτι
απο το παραθυρο βλεπεις τα φωτα
κι ακους τους σποραδικους θορυβους
καινουριες ιστοριες γεννιουνται εκει περα
καποιες μισοτελειωμενες
καποιες με ασχημο τελος
οι ανθρωποι αλαλιαγμενοι
παραδωμενοι στις αδυναμιες τους
ενδιδουν στα πιο σκοτεινα και ζωωδη του ενστικτα
σε καθε τετραγωνο καποιος που ξεπερασε τα ορια του
που το αιμα του φουσκωσε στις φλεβες του
που ο εγκεφαλος του ηταν ετοιμος να εκραγει
σε μια κατασταση που δεν ηταν προετοιμασμενος
εν βρασμο ψυχης θα το πουν οι απ'εξω
καθαρση θα το πει αυτος
κι αλλοι σμηνη αποτυχημενων
που η μοιρα τους αφαιρει κουραγια
και τους προσθετει βαρη
που εκ κατασκευης δεν μπορουν να αντεξουν
θα τους βρεις σε μπαρ παγκακια
εξω απο εκκλησιες
σε διαβασεις περιμενοντας το φαναρι να γινει πρασινο
μαρτυς μου ο Θεος
το φαναρι ειναι
μεχρι την ωρα που γραφονται αυτες οι γραμμες ακομη κοκκινο
κι αυτοι γερνανε ασχημαινουν χοντραινουν
αν δεν παθουν καρκινο θα παθουν καρδια
οι τυχεροι θα τελειωσουν σε μερικους μηνες
σε καποιο κρεβατι δημοσιου νοσοκομειου
κι αν το σκαρι τους ειναι λιγο πιο γερο
μην αντεχοντας τουτο το αλισβερισι
θα παρουν το ξυραφι και θα κοψουν τις φλεβες τους
θα τους βρουν ξαπλωμενους κι ασπρους σαν χιονι
στο προσωπο τους μια ηρεμια μια γαληνη
η νυχτα λιγο πριν ξημερωσει μαζευει τα θυματα της και παλι
οπως η σκουπιδιαρα περισυλλεγει τα σκουπιδια
ανθρωποι που δεν θα λειψουν σε κανεναν αν δεν επιστρεψουν
που σπιτι δεν τους περιμενει ενα ζεστο πιατο σουπα
ακομα και η υστερικη φωνη της γυναικας τους
δεν τους περιμενει τιποτα και κανενας
η μοναξια τους εχει ξερανει τα σωθικα
ειναι αργα πια γι αυτους
δεν εμπιστευονται κανεναν
δεν υπαρχει κανενα μεγαλο σχεδιο
τελειωνει η μπαταρια
σβυνει η οθονη
και δεν θυμουνται πια τον κωδικο
κι αλλοι τοσοι και τοσοι
που η ιστορια τους δεν εχει κανενα ενδιαφερον
δεν θα γινει ποιημα τραγουδι
ισως μονοστηλο σε εφημεριδα
η ζωη πραγματικα ειναι χασιμο χρονου
ειναι μια ανωμαλια του συστηματος
που αργα ή γρηγορα θα διορθωθει
Μαθηματικα οπου δινεις ψυχη
θα παρεις ψωλη
το ξερεις το βουλωνεις
δεν ανηκεις πουθενα
και τιποτα δεν σου ανηκει
κι αν
κι αν ο Θεος σου χαριζει τον παραδεισο
αλλα ο διαβολος σου πουλαει την ληθη
μπορεις να κανεις τον λογαριασμο
και να αποφασισεις
μεχρι τοτε μπουμπουνας λεξεις
με την ελπιδα οτι καποτε
θα τις βαλεις στην σωστη σειρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
