| |
Μια Καβάλα, μια Μυτιλήνη.
Δυο λιμάνια στη σκιά δύο κάστρων,
με ενώνουν με τη μοναδική εκείνη.
Όταν το καράβι κάβους λύσει,
στης Καβάλας το λιμάνι,
μου κουνάς άσπρο μαντήλι.
Με τους γλάρους σου πέμπω φιρμάνι:
«Αγαπημένη, μη ξεχνάς το λαδάκι, στης αγάπης το καντήλι».
Μια Καβάλα, μια Μυτιλήνη,
Δυο λιμάνια, μια χαρά και μία λύπη.
Μια τη βρίσκω, μια τη χάνω τη λατρεμένη εκείνη.
Όταν το καράβι τους κάβους δέσει,
στης Μυτιλήνης το λιμάνι,
η μορφή σου με καλώς ορίζει.
Όραμα και χάνεται κι εγώ σε κλουβί μοιάζω καπλάνι.
Τη σκέψη μου, η σκέψη σου ορίζει.
Μια Καβάλα, μία Μυτιλήνη.
Δύο λιμάνια, ίδιος ο καημός.
Σβήνει ο ήλιος, βαθιά χλομιάζει η σελήνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
