| |
Στην άγρια θάλασσα του νου βαρκούλα θα σου στείλω
Με άσπρο, χάρτινο σκαρί.. δυο πένες για κουπιά
Απ' τους βυθούς της έμπνευσης λέξεις θα παραγγείλω
Βέλη να έχουν πύρινα.. του έρωτα τη γητειά...
Πανιά θα έχει θαλασσιά στου ουρανού το χρώμα
Με τους ανέμους να μιλά για μύθους και στοιχειά
Για πάθη που προκάλεσαν μάχες σώμα με σώμα
Για δύο μάτια ποθητά.. για χείλη φλογερά...
Να ταξιδεύεις στ' αργυρά του ορίζοντα τα πλάτη
Σε πάλη με τα κύματα να πέφτεις θαρρετά
Νά 'χεις κορμί ατσάλινο.. από νερό κι αλάτι
Κρύσταλλο νά 'ναι ακριβό η πορφυρή ματιά...
Στην άγρια θάλασσα του νου τη θλίψη να δαμάζεις
Χαράζοντας τα λόγια σου στους δρόμους της σιωπής
Μυριάδες συναισθήματα στο διάβα σου ν' αλλάζεις
Μην μοιάσεις με τους ναυαγούς μιας θλιβερής ζωής...
Κι ας μην γνωρίζεις αύριο τί τάχα ξημερώνει
Κι ας κάθε τι αβέβαιο φαντάζει και θολό
Η Μοίρα για τους τολμηρούς κάθε χαρά ενώνει
Σ' έναν αέναο.. μαγικό.. αθάνατο χορό...
11-7-2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
