| |
Γιατί είμαστε πολλοί
Περπατούσαμε μαζί.
Έτσι όπως τότε
που μου κράταγες σφιχτά σφιχτά το χέρι
μην πέσω και χτυπήσω,
μην και γεμίσουνε τα χέρια μου μ’ αγκάθια
Περπατούσαμε μαζί.
Έτσι όπως τότε.
Μόνο που τώρα σε κράταγα εγώ,
μην πέσεις,
μην και γεμίσουνε τα χέρια σου καμένα χρόνια.
Κοντοστάθηκες. Ακούμπησες πάνω σε μια κατάμαυρη πέτρα.
«Κοίτα μου λες, τα δέντρα μας, έγιναν στάχτη».
Κοίταζα μια τα δέντρα, μια τα βουρκωμένα σου μάτια
και μια τα ροζιασμένα σου τα χέρια.
Σ’ έβλεπα ξανά μπροστά μου,
να μου ζεσταίνεις τα παιδικά μου τα χεράκια με την ανάσα σου,
καθώς μαζεύαμε τις ελιές.
Θα ξαναγίνουν πατέρα, μ’ ακούς; Θα ξαναγίνουν.
Στο υπόσχομαι πατέρα. Θα τα ξαναζωντανέψουμε όλα.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί είμαστε πολλοί, πατέρα.
Γιατί είμαστε πολλοί που αγαπάμε ετούτο τον τόπο,
γιατί είμαστε πολλοί που είδαμε τούτη τη γη να ποτίζεται με ιδρώτα, για αιώνες.
Θα ξαναγίνουν όλα πατέρα. Ξέρεις γιατί;
Γιατί από τούτο τον τόπο δεν φεύγουν τ’ αηδόνια, πατέρα
γιατί το κάθε αηδόνι χρειάζεται ένα κλαδί να κελαηδά,
γιατί η κάθε μέλισσα χρειάζεται ένα λουλούδι να τρυγά
γιατί το κάθε παιδί, χρειάζεται ένα δάσος,
για να τρέχει ανέμελα τα Σαββατιάτικα πρωινά.
Θα τα ξαναζωντανέψουμε όλα, πατέρα. Στο υπόσχομαι!
Ξέρεις γιατί; Γιατί οι ρίζες μας απλώθηκαν κι έγιναν δέντρα δυνατά
κι έβγαλαν κλαδιά που φτάνουνε μεσούρανα
και καμιά πυρκαγιά δεν μπορεί να κάψει τις ρίζες μας, πατέρα
και καμιά φωτιά δεν μπορεί να κόψει τα κλαδιά μας.
Θα τα ξαναζωντανέψουμε όλα, πατέρα μου
Ξέρεις γιατί;
Γιατί είμαστε πολλοί που αγαπάμε τούτο τον τόπο!
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
