| |
Χαράματα
Βγήκα μεσάνυχτα, στην άδεια πόλη,
με την καρδιά μου,
κι ο νους σε γύρεψε, στ' άδεια τραπέζια,
στα όνειρά μου.
Θύμησες ήρθανε, βραδιές γυρίσανε
στ' άδειο παγκάκι,
όρκοι που δώσαμε, που ξημερώσαμε,
σ' ένα σοκάκι.
Μια αγάπη απόψε χάθηκε,
στου φεγγαριού το γέρμα,
ο έρωτάς μας πόνταρε,
στο κάλπικό σου κέρμα.
Βγήκα χαράματα, στα περασμένα,
κι ήσουν εκεί,
τα άστρα σβήσανε, καρδιές λύγισανε,
σαν το κερί.
Γύρισες κοίταξες, τ' άδειο παγκάκι,
μ' άδεια ψυχή,
κι ήταν ξημέρωμα, βαρύ νεφέλωμα,
μία φυγή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
