| |
Θ` ανέβω σε ψηλό βουνό
γλυκά να τραγουδήσω
ότι μου λείπει και πονώ
δεν θέλω πια να ζήσω.
Αγρίμια θα` χω συντροφιά
πουλιά θα έχω φίλους
αητούς παρηγοριά
λαμπρούς χιλιάδες ήλιους.
Δυο άσπρα θα` χω εγώ σκυλιά
αυτά να μου μιλάνε
κι` όταν μου λείπει και πονώ
αυτά θα με φιλάνε.
Με γεράκια κι` αητούς
εγώ θε να πετάω
μακριά από τούτους τους καιρούς
στ` αστέρια θα γελάω.
Τα βράδια θα` χω μια φωτιά
γλυκά να με ζεσταίνει,
πέτρα μου γίνηκε η καρδιά
και η ψυχή δεν βγαίνει.
Για να φωνάξω πως πονώ
η αγάπη μου μου λείπει
μόνος, μονάχος στο βουνό
χαμένος μες στη λήθη.
Σπηλιά θα` βρω σκοτεινή
εκεί να κατοικήσω,
μισή ζωή μοναχική,
στ` αγρίμια θα μιλήσω.
Και θα τους πω για τον καημό
που άνθρωπο, με πονούσε
και ένα δάκρυ μου πικρό
στα μάτια μου κυλούσε.
Τα σκυλιά θα μ` αγαπούν
βουβά θα μου μιλήσουν
έχουνε χίλια να μου πούν
να με παρηγορήσουν.
Αδαμοπούλου Γεωργία
9-9-2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
