| |
Από τη γειτονιά μου πέρασες
ποτάμια δάκρυα με κέρασες
μαζί με ολόπικρο φαρμάκι
και μού’ γινες καθώς με γέρασες
τραύμα κι ανίατο σαράκι.
Στη μαύρη κόλαση μ΄ εξόρισες
και με βήμα γοργό προχώρησες
για μακρινά και ξένα μέρη
και την καρδούλα μου τη χώρισες
με της ψευτιάς σου το μαχαίρι.
Τα νιάτα μου τα γκρέμισες
με λύσσα με πολέμησες
χίλιες πληγές με γέμισες
σαν της Μέρλιν κολαστήρι.
Φουρτούνες μου προξένησες
πίκρες πολλές μου γέννησες
στο χάος με εκμηδένισες,
στο βούρκο με έχεις σύρει.
Ούτε για μια στιγμή δεν στάθηκες
κι από το πλευρό μου χάθηκες
στο ξεροβόρι του χειμώνα
και μοιάζω εγώ που με σιχάθηκες
σαν φυλλαράκι στον τυφώνα.
Χαρές, χαμόγελα, μου στέρησες
που αλύπητα με παραμέρισες
χωρίς να σου κρατώ το χέρι
και την αγάπη μου τη θέρισες
σαν στάχυ το άγριο αγέρι.
Τα νιάτα μου τα γκρέμισες
με λύσσα με πολέμησες
χίλιες πληγές με γέμισες
σαν της Μέρλιν κολαστήρι.
Φουρτούνες μου προξένησες
πίκρες πολλές μου γέννησες
στο χάος με εκμηδένισες,
στο βούρκο με έχεις σύρει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
