| |
Περπατάς με το κεφάλι σου ψηλά
Και τα ίχνη των προγόνων σου δεν βλέπεις
Σε κερδίζουνε τα φώτα τα χρυσά
Και τα πάντα μπρος στη δόξα επιτρέπεις...
Μα η Ποίηση γεννιέται ταπεινή
Δεν αρέσκεται σε πλούτη και στολίδια
Μια γυναίκα μες στο κρύο είναι.. γυμνή
Σ' ένα σπίτι ξέσκεπο από κεραμίδια...
Με τα μάτια της ψυχής της ανοιχτά
Την Αλήθεια και την Γνώση κατακτάει
Απ' τους πόνους κάθε νύχτα αλυχτά
Κι απ' το μένος των ανθρώπων σπαρταράει...
Μα στα δύο της τα πόδια σαν σταθεί
Τίποτε πια δεν μπορεί να την κλονίσει
Με τον Λόγο μοναχά θα υψωθεί
Και ολάκαιρη τη γη θα κατακτήσει !...
15-10-2009
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
