| |
Καθρεφτίζεται στο τζάμι, τη βλέπω να κάθεται σταυροπόδι,
τα χυτά της πόδια σκορπίζουν παραισθήσεις
κι αναρωτιέμαι αν είν’ αληθινή ή κάλπικη.
Είτ’ έτσι είτ’ αλλιώς στον ίδιο χρόνο εμφανίζεται,
μια παράσταση για κάθε θεατή
στο ίδιο θέατρο, με το ίδιο εισιτήριο, υπό διαφορετική γωνία.
Όλοι μας κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε
αλλά κρυφοκοιτάμε στο τζάμι το είδωλό της,
μην τύχει να την κοιτάξουμε κατάματα
μπας και μας πετρώσει σαν τη Μέδουσα.
Είναι η ζωή έτσι όπως θα θέλαμε να είναι
χωρίς ψεγάδια, χωρίς φτιασίδια, δίχως έγνοιες
με μόνο το λιπόσαρκο πέρασμά της
να διαπερνά μέχρι το μεδούλι
αυτό που φτερουγίζει μες στο βαθύ πηγάδι
και θωρούμε με τρόμο και δέος
ενώ ταλαντευόμαστε απελπισμένοι στο φιλιατρό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
