| |
Δεν είναι πως με κούρασες,ούτε ότι άφησα την κάπνα να μαυρίσει τα ταχυδρομικά μας περιστέρια.
Είναι που εγώ δεν έχω πολλά...τα επιφανειακά σαυ μόνο.Εκείνα που ήθελες να βλέπουν...Να ήξερες πόσο θα χαιρόμουν αν αυτό ήταν αλήθεια.Αν ήταν κομφετί για να τονώσεις την παραπλανημένη εικόνα σου,στα μάτια των αφελών.
Δεν πρόκειται να μου πεις επειδή δεν μ' εμπιστεύεσαι απόλυτα,ούτε κι εγώ όμως εσένα.
Δεν είσαι σίγουρος τι είναι αυτό που σε τραβάει να τριγυρίζεις πάνω απ τ αφρισμένο μου ποτήρι,ούτε και εγώ όμως για το τι με κάνει να το δέχομαι
και ν' αναδεύω τον αφρό.
Θα το μάθουμε άραγε ποτέ?
Εγώ μπορώ...Αν όμως σ' εσένα αρέσει ν' αφήνεις τα πράγματα έτσι
Αν αυτό συνεχίζει να σε ξεκουράζει,αν διατηρώ κομμάτι της επαφή σου
από κάποια περίοδο της ζωής σου που προσπαθείς ν' απορρίψεις χωρίς
ν' θες ν' αποσυνδεθείς από εκείνη,σου στέλνω ένα χαμόγελο για απόψε.
ΚΘ 1-11-13
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
