Τον Αύγουστο αφήνω στο λιμάνι
τα λόγια σου τα πέταξα στα κύματα
κι ένας βοριάς, π' αλυπητα φυσάει
της αγάπης θα σκορπίσει όλα τα ρήματα
Χωρίς αποσκευές θα μπω στο πλοίο
με άδεια την ψυχή κι άδεια τα χέρια
σε κανέναν δεν θα ψυθιρισ' αντίο
έτσι όπως κάνω πια τα καλοκαίρια
Θα επιστρέψω στην πολύβουη την πόλη
ξένη ανάμεσα σε ξένους θα γυρνώ
καμιά ανάμνηση ούτε σκέψη στο μυαλό μου
και τούτο τον χειμώνα όπως τόσους, θα γερνώ
Θα χειμωνιάσει κι ο καιρός που θα τρυπάει
την άδεια μου ψυχή, το κρύο στρώμα
κι αν κάτι έρθει από σένα στο μυαλό μου
θα το σβήνω με της μοναξιάς τη γόμα.
