| |
Τα φλογισμένα κύματα
Της θάλασσας φοβάμαι
Στου νου τα ατελείωτα
Ταξίδια της ψυχής
Καρφιά είναι τα ρήματα
Τα επίθετα πονάνε
Τίποτε ουσιαστικό
Δεν βρίσκεις για να πεις...
Λογίζομαι.. οι άνθρωποι
Για ποιό σκοπό να ζούνε ;
Γιατί γίνονται είρωνες
Αχρείοι και δειλοί ;
Γιατί τόσο αλόγιστα
Τα χρήματα ποθούνε
Όντας οι ίδοι άχρηστοι
Μα άπληστοι πολύ ;...
Την εύκολη τη σκέψη τους
Να ξέρεις πώς φοβάμαι
Σαν βλέπω πως τα λόγια μου
Τα ρίχνουν στο κενό
Έρχεται όμως μια στιγμή
Που πια δεν τους λυπάμαι
Αφού δεν χαίρονται ζωή
Σε κάθε τους λεπτό...
Μονάχα για να χτίσουνε
Δυο σπίτια γεννηθήκαν
Με μία βρώμικη ψυχή
Που αδέλφια ξεπουλά
Λες και μαζί θα πάρουνε
Όσα δεν τους ανήκαν
Μα μ' εκμετάλλευση πολλή
Απέκτησαν στη γη...
Μα δεν πειράζει.. άλλωστε
Υπάρχει Θεία Δίκη
Για μένα και για σένανε
Για όλους τελικά
Πάρε δυο χάπια.. άρρωστε
Και κάμε διαθήκη
Μα μοίρασε τα αγαθά
Εις τα στερνά.. σωστά...
24-5-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
