Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271230 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Χτίσε μου μνήμες για να ζω
 Καλημέρα στιχοοικογένεια ! - ε -
 
Χτίσε μου μνήμες για να ζω
Το αύριο.. το τώρα
Μια μνήμη είναι η ζωή
Κάθε στιγμή και ώρα...

Μνήμες του γέλιου.. της χαράς
Μνήμες της στεναχώριας
Μνήμες τα ρούχα που φοράς
Της θλίψης της πελώριας...

Χτίσε μου μνήμες.. αν μπορείς
Με πύρινα θεμέλια
Νερό να ψάχνω για να πιεις
Ροδόσταμο για να λουστείς
Να σκάσουμε στα γέλια...

Αφού πάντα ανάμικτες
Του κόσμου είναι οι μνήμες
Ποτέ δεν μένουν άθικτες
Απ' του κορμιού τις κνήμες...

Γι' αυτό σου λέω.. δώσε μου
Απόψε μία μνήμη
Από χαλκό κι από λωτό
.. Έρωτας και οδύνη...

Αρκεί μια μνήμη μοναχά
Τους δυο να κάνει ένα
Πετά τα ρούχα που φορά
Παλεύει τη διαφθορά
Στου κόσμου την αρένα...

Οι μνήμες είναι φάρμακο
Και άλλοτε φαρμάκι
Όταν σε βρίσκουν μοναχό
Ευάλωτο.. γυμνό.. χλωμό
Και χάνεις κάθε μάχη...

Γι' αυτό τις μνήμες πρόσεχε
.. Εκείνες που παράγεις
Εσύ αυτός που τις γεννάς
Εσύ αυτός που τις πονάς
Παιδιά σου.. της ανάγκης...




20-6-2018



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
13-10-2021 @ 11:32
Πανέμορφο αγαπητή Μαρία ζωγραφίζουν τα χέρια σου ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Μαρία Χ.
13-10-2021 @ 11:35
Καλημέρα κορίτσι μου ! Να είσαι καλά ! ::love.:: ::hug.::
malkon64
13-10-2021 @ 16:24
Χτίσε μου μνήμες.. αν μπορείς
Με πύρινα θεμέλια
Νερό να ψάχνω για να πιεις
Ροδόσταμο για να λουστείς
Να σκάσουμε στα γέλια...

Υπέροχο ! ! ! . . . ::yes.:: ::yes.:: ::theos.::
Μαρία Χ.
13-10-2021 @ 17:11

Στίχοι: Γιώργος Σουρής
Μουσική: Αμελοποίητα

Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.

Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.

Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό, τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.

Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ’ τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.

Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ’ τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν’ αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.

Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ’ το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο